ไอ้เรา ใจตุ๊มๆ ต่อมๆ คิดว่า มีไรหว่า
แล้วก็สารภาพมาว่า
pC : "จักรยานเค้าหายอ่ะ จอดไว้หน้าบ้าน พอวันนี้ตอนเช้าจะขี่ไป T station มันก็ไม่มีแล้ว"
Me : "จักรยานคุณหายเหรอ" (ทำหน้าแบบ แปลกใจมาก เนื่องจากสภาพจักรยาน ประมาณยุค '70 เกียร์ไม่มี แถมเบรคไม่ดีอีกต่างหาก)
Me :"ล็อคไว้หรือเปล่าคะ"
pC : "ล็อกซิ ก็ล็อกทุกครั้งแหละ"
Me : "ลืมจอดไว้ที่โรงเรียนหรือเปล่าคะ"
pC : "ไม่นะ วันศุกร์ขี่กลับมา เค้าจำได้"
Me : "โห จักรยานคุณยังหายเลย แล้วอีกสามคันหลังบ้าน (ที่สภาพดีกว่าประมาณ 200%) เนี่ยจะรอดเหรอ ไม่ได้การแล้ว ต้องเอาอีกสามคันมาเก็บไว้ในบ้านแล้วล่ะ"
ว่าแล้ว ก็ช่วยกับคิดว่าจะเก็บจักรยานสามคัน ไว้ในบ้านยังไงดี โดยมีพี่ พ. ช่วยคิดอีกคนนึง ระหว่างกำลังระดมความคิดอยู่นั้น
pC : "ว่าแต่ไม่มีใครเสียดายจักรยานของเค้าที่หายไปเลยเหรอ มัวแต่คิดว่าจะเก็บจักรยานอีกสามคันยังไง ^_^" "
Me & พี่ พ. : "แหะๆๆๆ "
ก่อนถึงบ้าน
Me : "แวะไปดูจักรยานที่โรงเรียนก่อนไหมคะ" (ยังไม่เชื่อว่ามันจะหายไปได้ไง ใครจะอยากได้จักรยานพรรคนั้น)
pC : "อืม อยากไปดูก็ได้จ้ะ แต่เค้าจำได้นะว่า เค้าขี่กลับบ้านแล้วจริงๆ ไม่ได้จำได้เฉยๆ นะ รู้สึกเลย แบบว่า ยังจำความรู้สึกที่ขี่จักรยานกลับบ้าน สายลมที่ผ่านหน้า ความรู้สึกที่สัมผัสกับอานจักรยาน มันหายไปจริงๆนะ" (เวอร์ สุดๆๆๆๆ แล้วก็ย้ำอีกหลายรอบ)
แล้วก็แวะไปดูที่จอดรถจักรยานที่จอดประจำ
Me : "นั่นไงคะ"
pC : อึ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เหวอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "มันอยู่ที่นี่ได้ยังไงอ่ะ o_O "

สรุป ไม่รู้ว่า คุณ pC จำไม่ได้จริงๆ หรือแกล้งกุเรื่องขึ้นมา เพื่อกำจัดจักรยานคันเก่า จะได้ซื้อจักรยานใหม่คะเนี่ย
2 comments:
กร๊ากกๆๆๆ.. สัญญาณอันตรายว่า คุณ PC แก่แล้ว
อายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆ หุหุ....
55..5
เอ่อ..น่ะ
หลงๆลืมๆเก่งจังเนาะ^^"
คุณภรรยาก็น่ารักน๊า
ไม่ได้ขี่ด้วยยังหาเจอเลย อิอิ:D
Post a Comment