first experience

หลังจากเดินทางมาสิบกว่าชั่วโมง จากกรุงเทพฯ และ transit ที่ไทเป
ก็มาถึงซานฟรานจนได้

เป็นการเข้า USA ครั้งที่สอง
ครั้งแรก เมื่อเกือบสองปีที่แล้ว ไม่มีปัญหาอะไรนอกจาก รอคิวนาน
กะตื่นเต้นตอนตอบคำถามนิดหน่อย กลัวจะฟังไม่ออก ตอบไม่ถูก

มาครั้งนี้ ก็มาเข้าที่เดิม บรรยากาศเดิม คนเยอะเหมือนเดิม
แต่ .... มันไม่เหมือนเดิมอ่ะ :-(

รอต่อคิวนานมาก พอถึงคิว ก็เดินเข้าไปพร้อมกันสองคน
แล้วก็เริ่มถามคำถาม อืม......
แล้วก็ตอบคำถาม อืม .......
ถามอยู่พัก ก็บอกว่าให้ไปที่อีกห้องหนึ่ง
อืม .... มีปัญหาแล้วล่ะสิ
เดินไปอีกห้องนึง มีคนรออยู่ประมาณ 2 กลุ่ม
เอา passport ไปใส่ไว้ใน queue
รอเรียก ....
หันมามองหน้ากัน ประมาณว่า ถ้ากลับก็กลับด้วยกันนะ (ขำๆ)
นั่งๆรอ ไป ก็มีคนเข็นกระเป๋ามาให้
(คิดในใจว่า เออ ดี แฮะ ไม่ต้องไปเอาเอง
แต่ .... จะโดนให้กลับมั้ยเนี่ย มันเอากระเป๋ามารอเลยแฮะ )

สักพักใหญ่ ก็โดนเรียกเข้าไปในห้องเล็ก
บรรยากาศตึงเครียดเล็กน้อย ประมาณว่ามีปัญหาอะไรเนี่ย
จะโดนไล่กลับไหมน๊อ
เริ่มถามคำถามให้ตอบอีก
แล้วก็ต้องตอบคำถามอีก .....

ประเด็น อยู่ที่ status visa ของคุณ pC แปลกๆ
คงโดนทุกครั้งที่เข้าประเทศ :-P
แถมคราวนี้ ยังมีคนติดตามมาด้วย แต่ไม่ยักกะถือ visa ติดตาม
ดันถือเป็น visa ท่องเที่ยว เก๊าะเลยยิ่งแปลกใหญ่
ประมาณว่า ถ้าต่างคนต่างมา ก็คงไม่มีปัญหาอ่ะ :-P
ก็เลยต้องไปสะดุ้งเฮือกๆ ตอบคำถาม ในห้องสัมภาษณ์

อึดใจใหญ่ๆ ทุกอย่างก็เรียบร้อย ได้ stamp มาหกเดือน
แต่ก็โดนขู่ว่า คราวหน้าต้องเปลี่ยน visa type มาให้เรียบร้อย


เฮ้อ โล่งอกไป ออกมา ก็เลย มีคนเดินนำเอากระเป๋าไป load ไป boston
(เดินเองหลงชัวร์)
แล้วก็เดินไป check-in เอา boarding pass
เดินยากเหมือนกันแฮะ ยังดีที่ไม่ต้องเอากระเป๋ามา check-in ใหม่ด้วย
พอจะเข้าไปที่ gate ก็ต้อง scan สัมภาระที่จะเอาขึ้นเครื่อง
ถอดรองเท้า ถอด jacket, notebook ก็ต้องเอาออกมา scan
คล้ายๆ กับคราวก่อน แต่ดูจะ strick กว่าเดิม
พอเข้ามาได้ ก็มานั่งรอหน้า gate

เป็นอันว่า ได้เข้าประเทศมาเรียบร้อยแระ หลังจากตุ๊มๆ ต่อมๆ อยู่พักใหญ่
แล้วก็ได้อยู่หกเดือน เย้ๆๆๆๆๆๆๆ

ว่าแต่ เอ ถ้าชั้นมาคนเดียวเนี่ย ก็ไม่ต้องเข้าห้องสัมภาษณ์หรอก เป็นเพราะใครเนี่ย ?? :-P