งานแต่งงาน ....

อ๊ะ... อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ยังไม่ได้ประกาศแต่งงาน หรือว่าเข้าพิธีแต่งงานแต่อย่างใด เรื่องมีอยู่ว่า ได้มีโอกาสไปงานแต่งงานของพี่ที่ทำงาน เป็นงานค๊อกเทล ภาษาไทย จะระบุไว้ว่า "งานเลี้ยงรับรอง" (มันแปลได้ตรงไหนว่าเป็นงาน "ค๊อกเทล" อ่ะ) คนส่วนใหญ่ก็เลยไม่รู้ว่างานที่จะจัดเป็นแบบไหน

เข้าไปในงาน ก็มีถ่ายรูปหน้างาน มีไสลด์โชว์ภาพของคู่บ่าวสาว แล้วก็มีอาหารเป็นซุ้มๆ เดินหยิบชิมกันได้ ตามแต่ต้องการ แน่นอน ที่ขาดไม่ได้ก็ต้องถ่ายรูปกับคู่บ่าวสาว ที่กล่าวมาทั้งหมด มันเก๊าะ ธรรมดาๆ จะมาเขียนเล่าทำไมเนี่ย อย่าเพ่งปิด อ่านต่ออีกนิดน่า

ในงานส่วนใหญ่ก็จะเป็นการจับกลุ่มคุยกัน เนื่องจากคนส่วนใหญ่ อาจจะไม่ได้เจอกันมานาน มาเจอกันในงาน ก็ต้องการไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบกัน นั่นก็ธรรมดาอีก ที่แปลกคือ มีพี่ อ. (ขอใช้อักษรย่อ จะได้ไปฟ้องไม่ได้ ) มีกิจกรรมที่ไม่เหมือนคนอื่นๆ ดังที่ได้กล่าวมาแล้ว คือพี่เค้ามีความสุขกับการได้ถ่ายรูปกับมุมต่างๆ ของงาน โดยไม่ต้องมีคู่บ่าวสาวมาถ่ายด้วย เมื่อได้ไปสัมภาษณ์ ก็ได้เหตุผลมาว่า ก็โอกาสที่จะได้แต่งตัวสวยๆ ไม่ได้มีมากนัก ต้องถ่ายรูปเก็บไว้สิ (เออ เหตุผลฟังขึ้นอ่ะ แต่ยังไม่คิดจะทำ พี่เค้าบอกว่า แต่ก่อนก็ไม่กล้า พออายุมากขึ้นก็เป็นเอง 555) พี่แกก็เลยมีความสุขกับการ post ท่าต่างๆ กับมุมต่างๆ ในงาน โดยมีพี่ จ. ใจดี (กิ๊กพี่ อ.) คอยถ่ายให้อย่างเต็มอกเต็มใจ ทำให้พวกเราที่เหลือ มีกิจกรรมร่วมคือคอยชมลีลาพี่เค้า หรือบางทีก็มาถ่ายด้วย และแถมด้วยเสียงหัวเราะ และรอยยิ้มอันเกินจากชมลีลาของพี่ อ. ทำให้มีความสุขหลังจากทำงานมาหนึ่งอาทิตย์

เอาเป็นว่าขอบคุณ พี่ อ. ที่ทำให้งานแต่งงานธรรมดา ไม่ธรรมดา และเสียงหัวเราะ และความสุขเล็กๆ กลับบ้าน ชอบพี่จริงๆ อ่ะ 555